ΑΦΟΥ ΤΑ ΑΡΧΙΔΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΑΠ ΤΟΝ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ ΕΙΧΑΝ ΠΗΡΑΝ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑ ΜΑΥΡΗΣ ΤΡΥΠΑΣ, ΗΔΗ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΚΑΙ ΞΕΦΟΥΣΚΟΝΟΥΝ ΘΑ ΣΑΣ ΣΑΓΗΝΕΨΩ ΜΕ ΕΝΑ ΡΟΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΠΟΥ ΧΡΗΜΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΤΑ ΕΛΦ ΓΙΑ ΝΑ ΚΟΙΜΗΣΟΥΝ ΤΑ ΑΛΛΑ ΕΛΦ ΠΟΥ ΗΔΗ ΚΟΙΜΟΝΤΟΥΣΑΝ.
Mια φορα κι εναν καιρο σε ενα υπεργειο μυθικο δασος ,πανω σε ενα ψηλο και γερο δεντροσπιτο κατοικουσε ο ΦΕΡΜΠΟΛ. ενα ηλιολουστο πρωινο που ο Φερμπολ ελιαζε τα αρχιδια του τρωγοντας ψωμι με souflurpak, περασε απο κατω η πανεμορφη και πολυποθητη Αναλ λι. η τελευταια αντιπροσωπευε το λογο υπαρξης της τρυπας του οζοντος που ειχε για σουφρα καθως οντας τοσο τσολι και πουταναριο μαζευε τα ψωλοcumια ολης της πανιδας του δασους καθε απογευμα μεταξυ 18:00 και 18:03.το σπιτι της δε, ηταν διπλα στο αγαλμα του θεου ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ του οποιου η τριαινα ηταν μονιμως υγρη απ τη χαρυβδη που ειχε για μουνι η πατομπουκαλη Αναλ λι, καθως το απογευματινο "γευμα" δεν της αρκουσε. Καθως λοιπον περνουσε κατω απ το δεντροσπιτο, Εξ ουρανου της ερχεται το τριχωτο θεοπαλουκο με τις παλομμενες φλεβες που γλιστρησε απ τα χερια του γιγαντα Φερμπολ που την επεζε για παρτη της. Με αμηχανια και ενα υποβοσκων πονηρο βλεμμα κατεβαινει να της ζητησει συγγνωμη.Στην ακαταμαχητη θεα της μαλλιαρης κοιλιας του τερατος που με τοση στοργη σκεπαζε την θεωρατη ψωλαρα του, η Αναλ λι για αλλη μια φορα ,δεν προλαβε ουτε συγγνωμη να ακουσει.Με το ενα χερι αρπαζει τον μαννα εξ ουρανου πουτσο και με το αλλο χωνει στον κωλο της τα γυαλια που εβγαλε απ το προσωπο.Η φυση ανθισε και ολη η πλαση γεμισε και παλι χαμογελα ,καθως η πανγαμητη Αναλ λι στραγγιζε το τριχομπαλο τερας και τα ρυακια της ξεπλεναν το χιλιογαμημενο προσωπο απ τα φλοκια του.Επειτα με δακρυα ευγνομωσυνης στα ματια αποχαιρετησε τον κοιμησμενο απ το ξεκαβλωμα Φερμπολ και συνεχισε τον δρομο για το πρασινο καφενειο οπου θα συναντουσε τον αντρα της......οποιος νομιζει οτι λεω για τη μανα του...μυγιαζεται!!!
Υ.Σ. Γραφτε κανά σχόλιο γαμώ τω θεώ σας μουνόπανα γιατί θα κλάσω στα μούτρα σας με την ταχύτητα του φωτός και τα γένια σας θα γυρίσουν πίσω στο χρόνο.
απο τις εκδοσεις Μουτασφιγγη
Η ΠΑΝΓΑΜΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΙΧΟΜΠΑΛΟ ΤΕΡΑΣ
Mια φορα κι εναν καιρο σε ενα υπεργειο μυθικο δασος ,πανω σε ενα ψηλο και γερο δεντροσπιτο κατοικουσε ο ΦΕΡΜΠΟΛ. ενα ηλιολουστο πρωινο που ο Φερμπολ ελιαζε τα αρχιδια του τρωγοντας ψωμι με souflurpak, περασε απο κατω η πανεμορφη και πολυποθητη Αναλ λι. η τελευταια αντιπροσωπευε το λογο υπαρξης της τρυπας του οζοντος που ειχε για σουφρα καθως οντας τοσο τσολι και πουταναριο μαζευε τα ψωλοcumια ολης της πανιδας του δασους καθε απογευμα μεταξυ 18:00 και 18:03.το σπιτι της δε, ηταν διπλα στο αγαλμα του θεου ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ του οποιου η τριαινα ηταν μονιμως υγρη απ τη χαρυβδη που ειχε για μουνι η πατομπουκαλη Αναλ λι, καθως το απογευματινο "γευμα" δεν της αρκουσε. Καθως λοιπον περνουσε κατω απ το δεντροσπιτο, Εξ ουρανου της ερχεται το τριχωτο θεοπαλουκο με τις παλομμενες φλεβες που γλιστρησε απ τα χερια του γιγαντα Φερμπολ που την επεζε για παρτη της. Με αμηχανια και ενα υποβοσκων πονηρο βλεμμα κατεβαινει να της ζητησει συγγνωμη.Στην ακαταμαχητη θεα της μαλλιαρης κοιλιας του τερατος που με τοση στοργη σκεπαζε την θεωρατη ψωλαρα του, η Αναλ λι για αλλη μια φορα ,δεν προλαβε ουτε συγγνωμη να ακουσει.Με το ενα χερι αρπαζει τον μαννα εξ ουρανου πουτσο και με το αλλο χωνει στον κωλο της τα γυαλια που εβγαλε απ το προσωπο.Η φυση ανθισε και ολη η πλαση γεμισε και παλι χαμογελα ,καθως η πανγαμητη Αναλ λι στραγγιζε το τριχομπαλο τερας και τα ρυακια της ξεπλεναν το χιλιογαμημενο προσωπο απ τα φλοκια του.Επειτα με δακρυα ευγνομωσυνης στα ματια αποχαιρετησε τον κοιμησμενο απ το ξεκαβλωμα Φερμπολ και συνεχισε τον δρομο για το πρασινο καφενειο οπου θα συναντουσε τον αντρα της......οποιος νομιζει οτι λεω για τη μανα του...μυγιαζεται!!!
Υ.Σ. Γραφτε κανά σχόλιο γαμώ τω θεώ σας μουνόπανα γιατί θα κλάσω στα μούτρα σας με την ταχύτητα του φωτός και τα γένια σας θα γυρίσουν πίσω στο χρόνο.
